Graag wil ik je even meenemen in mijn verhaal....

 

Mijn naam is Isabel. 

Van jongs af aan wist ik dat ik mensen wilde helpen en in de zorgsector terecht wilde komen. De mensen die me goed kennen, noemen me een eeuwige student. En dat is ook volledig waar. Ik hou ervan om bij te leren, mezelf te ontwikkelen en nieuwe dingen te ervaren. 

 

Op 18-jarige leeftijd trok ik naar Leuven en vijf jaar later, studeerde ik af als psychologe aan de K.U.L.. Mijn interesse in het medische was nog niet voldoende gestild en ik vervolledigde mijn master in de seksuologie. Een logische vervolgopleiding was een therapieopleiding en vier jaren later mocht ik me relatie-, gezins- en systeempsychotherapeut noemen. Dit hele traject volgde elkaar logisch op. Maar ik miste iets. Ik had mezelf kunnen bekwamen in het luisteren en ondersteunen van cliënten, maar ik wilde meer.. en ik wilde vooral andere dingen.

 

Als kind vertoefde ik graag buiten, ... in de natuur.. rust, dieren en groen. Ik trok naar de Levensschool en studeerde voor gezondheidsconsulent. Back to basics: fytotherapie (kruidenleer), voetreflex, voedingsleer en zoveel meer. Wat voelde dit goed! Leren vertrouwen op de natuur, maar nog belangrijker, op jezelf.

 

Maar ook toen miste ik nog iets. De oosterse wereld had me altijd mateloos geïntrigeerd. Twijfelend aan mijn eigen kunnen, had ik dit altijd wat voor me uitgeschoven. Maar ik besloot ervoor te gaan. Ik moest mijn bachelordiploma verpleegkunde halen en dan mocht ik ondertussen aanvangen met mijn opleiding tot acupuncturist. Toen ik met mijn medestudenten naar China ging voor een buitenlandse stage, besefte ik : dit is het helemaal! 

 

Doorheen de jaren werkte ik in combinatie met mijn studies in verschillende jobs.  Hetgeen ik daar uit meenam, was dat ik 100% zeker met mensen, liefst vrouwen, wilde werken.  Nadat ik in 2020 tweemaal geopereerd werd voor endometriose en na de tweede operatie in een burn-out belandde, besefte ik dat er iets moest veranderen. Ik was mezelf zo enorm voorbij gerend. Ik ging meer en meer invoelen wat bij me paste en wat niet. Ik hakte knopen door en deelde mijn ontslag mee aan mijn toenmalige werkgever in dienstverband. Ik sprong in het diepe en koos volledig voor het zelfstandig ondernemen in hoofdberoep.

 

Doordat ik zelf moeilijkheden kende met mijn eigen kinderwens te vervullen en uiteindelijk terecht kwam bij fertiliteit in het ziekenhuis, wist ik dat daar mijn roeping lag. Zeker toen bleek dat je moet leren vertrouwen op jezelf, je eigen lichaam. Ik voelde dat er iets niet juist was in mijn buik... bleef volhouden en aandringen... en uiteindelijk bleek dat ik het bij het rechte eind had toen de diagnose endometriose viel.

Alles viel als puzzelstukjes in elkaar. Het verdriet, de teleurstelling, de hoop, de kwetsbaarheid en vooral de nood aan ondersteuning werd mijn focus. Zoekende naar hoe ik mezelf hierin staande kon houden (zeker na mijn burn-out) ontdekte ik wat voor mij kon werken. Ik weet niet hoe het voor jullie is, maar voor mij werkte het absoluut niet wanneer iemand doodleuk zei dat ik het gewoon moest loslaten... Hetgeen ik zelf heb ervaren en heb mogen leren, kon ik gaan onderbouwen en gebruiken om wensmama's te ondersteunen. 

 

Als eeuwige student, blijf ik natuurlijk op zoek gaan naar nieuwe en aanvullende behandelingen. Ik merk dat energetische behandelingen een mooie aanvulling kunnen zijn. Yoga, meditatie en mindful in het leven staan, zijn bijna onmisbaar geworden voor mij.

 

Hoe ik dit allemaal vorm wil geven, kan je nalezen bij 'mijn missie'.

 

Veel liefs, 

Isabel.